ذخیره سازی تحت شبکه یکی از نیازهای اساسی کاربران سیستمهای شبکه ای میباشد. در این مطلب چهار روش معمول Network storage را توضیح داده و هر یک را بررسی میکنیم.
در بین سال های ۱۹۹۰ تا سال ۲۰۰۰ تمام کامپیوترها از جمله کامپیوترهای شخصی تنها یک هارد درایو داشتند.
اگر نیاز به فضای بیشتری برای ذخیره سازی داشتیم، در آن صورت باید بخشی از اطلاعات را روی لوح فشرده (CD) رایت میکردیم.
این کار وقتگیر و خسته کننده بود و فضای زیادی را هم اشغال میکرد. به خصوص در سازمان هایی که باید حجم زیادی از اطلاعات مشتریان را ذخیره می کردند.
در این زمان، درایوهای خارجی مانند WD Passport به وجود آمدند و تبدیل به یک هنجار معمول برای انتقال اطلاعات شدند.
این کار دقیقا به مانند ظهور هارد SSD بود که به سرعت جایگزین هاردهای HDD قدیمی شدند. به مدت طولانی، هاردهای اکسترنال راهکاری مناسب برای متخصصین آی تی جهت ذخیره داده‌ها بود.
با استفاده از آن ها اطلاعات بیشتری را ذخیره می کردند و یا اطلاعات را منتقل می‌کردند.
با این وجود حجم اطلاعات بازهم بیشتر شد و استفاده از چند کامپیوتر، چند هارد چند بخشی بیشتر مرسوم شد. دیگر هارد درایوهای اکسترنال راه مناسبی برای مدیریت داده‌ها در بین این بخش‌های پردازشی و یا ذخیره سازی نبود.
اما آینده مختص به ذخیره سازی تحت شبکه است. بعد از این بود که ابزارهای Network storage مانند پردازش ابری، NAS، DAS و SAN به وجود آمدند.
ذخیره سازی با شیوه پردازش ابری
امروزه ذخیره سازی تحت شبکه ابری (Cloud storage) به عنوان آخرین راهکار ذخیره سازی به کار گرفته می‌شود. آنها مانند استفاده از هاردهای اکسترنال در دهه های نود و ۲۰۰۰ به عنوان یک راهکار همگانی پذیرفته شده‌اند.
از طرف دیگر ساختارها و راحتی بسیار زیادی را در اختیار کاربران قرار می دهد. به عبارت دیگر داده‌ها را به وسیله اینترنت روی یک کلاستری از سرورهای راه دور (در اینجا همان سرورهای ابری) می‌توان قرار داد.
با این کار فضای تقریبا نامحدودی برای Network storage در اختیار کاربر است.
در این روش لازم نیست یک هارد اکسترنال را به کامپیوتر برای ذخیره‌سازی متصل کنیم. تنها کاری که لازم است انجام دهیم آن است که یک حساب کاربری را از یک سرویس دهنده فضای ابری خریداری کنیم.
سپس می‌توانیم آن فایل ها را در قسمت کاربری خودمان بارگذاری کنیم. در اینجا نه نیازی به وصل کردن کابل است و نه باید نگران اتصال و سلامت هارد اکسترنال باشیم.
تنها با چند کلیک به یک دستگاه ذخیره سازی تحت شبکه با فضای بی نهایت در دسترس ما است. در فضای ابری، اگر شما اطلاعات روی هاردتان را از دست بدهید، باز هم اطلاعات روی دستگاه ذخیره سازی شبکه ابری امن است.
اکثر سرویس های ذخیره سازی ابری به شکل هم‌زمان (Syncing) هستند. تمام تغییراتی که روی اطلاعات خودتان روی هارد انجام می دهید، همانطور روی دستگاه ذخیره سازی تحت شبکه هم این تغییرات اعمال می‌شود.
این یعنی کارکردن با این سرویس ها تا چه حد راحت است.
مشکلات ذخیره سازی تحت شبکه
البته ذخیره سازی تحت شبکه ابری نیز مشکلات خاص خود را دارد. مثلا اگر شما دسترسی خودتان به فضای ابری را از دست دهید، در نتیجه ارتباطتان با داده‌هایتان نیز قطع می‌شود.
ارتباط با پورت‌های USB در مقایسه با ارتباط اینترنتی سریع‌تر است. برای همین انتقال اطلاعات به یک هارد درایو اکسترنال بسیار سریع‌تر از انتقال آنها روی یک بخش کاربری سرویس‌های ذخیره سازی تحت شبکه است.
شاید بگویید که امنیت در سرویس های ذخیره سازی تحت‌شبکه ابری جای سوال دارد. ممکن است اطلاعات شما به سرقت رفته و یا آنکه هک شوند و از بین بروند.
اما این سرویس ها مرتبا بخش امنیتشان را به روز نگه می‌دارند و تاکنون خبری از نفوذ به این سرویس‌ها شنیده نشده است. شاید به این دلیل که این سرویس ها دارای چند سطح امنیتی هستند.
برای بسیاری، راحتی دسترسی به این سرویس ها، به نسبت امنیت، قابل توجه‌تر است. از جمله این سرویس های ابری می‌توان به سرویس هایی نظیر Dropbox، Google Drive و OneDrive اشاره کرد.
این سرویس‌ها امکانات رایگان و یا پولی مختلفی را برای ذخیره سازی اطلاعات در اختیار شما قرار می‌دهند. بسته به حجم و مدت زمانی که از این سرویس ها استفاده می‌کنید، بین ۲ تا ۱۰۰ دلار در ماه برای شما هزینه دارد.
ذخیره سازی تحت شبکه با شیوه NAS
اگر هم‌چنان علاقمند به استفاده از هاردهای اکسترنال هستید، ترجیح می‌دهیم که شیوه NAS یا network attached storage را معرفی کنیم. در این سرویس، شما می‌توانید به چندین هارد درایو اکسترنال تحت شبکه دسترسی داشته باشید.
گذشته از این هر زمان که بخواهید می‌توانید به آن متصل شوید، این عالی نیست؟
به عبارت خیلی ساده، ذخیره سازی تحت شبکه NAS این است که شما یک هارد اکسترنال را به کامپیوتر خودتان وصل کنید. البته با این تفاوت که این سیستم بسیار بزرگتر و سریع‌تر از آن عمل می کند.
اتصال با NAS توسط پورت USB انجام می شود. به راحتی می‌توان کامپیوتر را به یک شبکه ذخیره سازی تحت‌شبکه داخلی متصل کرد. اترنت یکی از روش های معمول است که در این شیوه از آن استفاده می شود.
اما در حال حاضر استفاده از امواج وای فای نیز بسیار متداول است.
از نظر فنی، شما زمانی می‌توانید با یک سیستم ذخیره سازی تحت شبکه NAS مرتبط باشید که از هارد اکسترنال استفاده کنید. وقتی که به شبکه متصل هستید، می‌توانید از راه‌های مختلفی به اطلاعات خود در این سیستم دسترسی داشته باشید.
مشکلی که پیش می‌آید این است که هرکسی به شبکه شما متصل باشد، می‌تواند به اطلاعات شما دسترسی داشته باشد. قطعا این موضوع زیاد برای شما خوشایند نیست.
در صورت کنترل راه دور این سیستم‌ها، می‌توان از طریق اینترنت به سیستم NAS در هر جا و زمانی دسترسی داشت. این دقیقا به مانند آن می ماند که از یک سیستم ذخیره سازی ابری استفاده می کنید.
با این تفاوت که امنیت و حریم خصوصی خیلی خوبی در اختیار دارید. ارتباط از راه دور و فضای کافی برای ذخیره سازی، از مهمترین دلایل انتخاب این سیستم توسط بسیاری از سازمان ها است.
قیمت دستگاه ذخیره سازی شبکه NAS نیز می‌تواند بسیار مختلف باشد.
ذخیره سازی تحت شبکه شیوه SAN
اگر سیستم ذخیره سازی NAS نتواند به تنهایی فضای لازم برای ذخیره سازی را در اختیار شما قرار دهد چه باید کرد؟ یک راهکار این است که تعداد زیادی از دستگاه های ذخیره‌سازی تحت شبکه NAS را در کنار هم قرار دهید.
این کار از نظر منطقی خیلی قابل توجیه نیست. از سوی دیگر شما باید با انواع IP آدرس‌ها و دیگر موارد جداسازی و مدیریت فضا سروکله بزنید.
اما یک راهکار بهتر آن است که از سیستم SAN یا Storage area network استفاده کنید. مثل روش ذخیره سازی تحت‌شبکه NAS در شیوه SAN داده‌ها روی سرورهای داخلی سازمان قرار می‌گیرد.
اما بر خلاف سیستم NAS در روش ذخیره سازی SAN بین فضاهای ذخیره سازی، یک ارتباط داخلی برقرار است. همه فضاهای ذخیره‌سازی تحت شبکه با این روش به هم متصل شده و یک فضای واحد را تشکیل می‌دهند.
مهمترین تفاوتی میان SAN و NAS آن است که سیستم های ذخیره سازی تحت شبکه SAN در سطح پایین‌تری قرار می‌گیرند. داده‌هایی که روی NAS قرار دارند به وسیله نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای آن کنترل می شوند.
به همین دلیل آنها به شکل «فایل» نمایش داده می شوند. این در حالی است که در سیستم SAN آن ها به صورت یک سری بلوک (Block ) هستند.
به‌صورت تخصصی، NAS ها به صورت یک فایل سرور ( File Server) عمل می کنند. این در حالی است که SAN ها به صورت یک دیسک درایو( Disk drive) هستند.
در اینجا SAN ها به جای استفاده کردن از پروتکل TCP/IP از پروتکل‌هایی نظیر Fiber Channel و iSCSI بهره می‌گیرند.
در سیستمهای ذخیره‌سازی تحت شبکه NAS ممکن است بتوانید تا چند ترابایت را روی هر درایو ذخیره سازی کنید. به همین دلیل در کاربردهای معمول سازمانی نیازمند استفاده از سیستم های ذخیره سازی SAN نباشید.
در این مواقع شاید اضافه کردن NAS دوم یا سوم برای پاسخگویی به نیاز سازمانی گزینه مناسبی باشد. در این روش ذخیره سازی SAN از ارتباطی غیر از پروتکل TCP/IP استفاده می‌شود.
برای اطلاع کامل از پروتکل های ذخیره سازی اطلاعات توصیه می کنیم مقاله آن را مطالعه کنید.
ذخیره سازی با شیوه DAS
تنها جایگزین سیستم های ذخیره سازی تحت شبکه، استفاده کردن از سیستم DAS یا Direct attached storage است. یک سیستم ذخیره سازی DAS باید به دستگاهی که قصد ذخیره سازی را دارد متصل شود.
شما می توانید از DAS ها در هر جایی استفاده کنید. هاردها، درایوهای CD و DVD ، فلش درایو و هاردهای اکسترنال همگی نمونه هایی از روش DAS است.
با وجود سیستم DAS تفاوت‌های فراوانی بین روش‌های ذخیره سازی تحت شبکه و روش‌های خلاف آن به وجود آمده است.
امروزه DAS اشاره به نوع خاصی از کلاس های تجاری دارد که از کلاسترهای ذخیره سازی غیر شبکه ای استفاده می کنند. برای مثال در سیستم Lenovo E1012 DAS امکان اتصال ۱۲ هارد وجود دارد.
آنها حجم زیادی برای ذخیره سازی در اختیارمان قرار می‌دهند. برای همین است که در بازار به آنها فضای ذخیره سازی «فله ای» هم می‌گویند.
البته باید اشاره کرد DAS غیر سازمانی نیز طراحی شده است. برای مثال در مدل D5-300 DAS می‌توان تا ۵ هارد استفاده کرد و با استفاده از یک کابل USB نوع Cبه کامپیوتر متصل می‌شود.
این سری از DAS ها به اندازه DAS های سری سازمانی سریع نیستند. در آن ها از کانکتورهای SAS و یا USB استفاده می شود.
اگر نیازمند استفاده از افزونگی داده ها (Data redundancy) از طریق RAID هستید از DAS استفاده کنید.
کدامیک از شیوه های ذخیره سازی برای ما خوب است؟
برای کسب وکارهای کوچک، به نظر استفاده کردن از سرویس های پردازش ابری و یا NAS می تواند ایده خوبی باشد.
در حالی که استوریج NAS به شکل واضحی قدرتمندتر است، با این حال برای کسانی مناسب است که دانش فنی خوبی دارند. نصب آنها کمی پیچیده تر از اتصال چند فیش است.
نیاز است که درباره نگهداری و مسیریابی تحت شبکه اطلاعات کافی را در اختیار داشته باشید. این شیوه از ذخیره سازی تحت شبکه به نسبت روش ذخیره داده ابری در بلند مدت بسیار اقتصادی است.
البته اگر سرعت اینترنت زیاد نباشد و یا قیمت این سرویس ها کاهش پیدا نکند.
با این همه استفاده از روش های پردازش ابری بسیاری راحت‌تر است. شاید در برخی از موارد شما نیازمند آن هستید که نرم افزارهایی را روی کامپیوتر خودتان نصب کنید.
این روش شما را از سرویس و نگهداری بی نیاز می‌کند و اگر اطلاعات زیادی نداشته باشید، این سرویس تقریبا رایگان است.
با این همه اگر برای شما حریم خصوصی بسیار مهم است بهتر است به سراغ این شیوه نیایید.
اگر به نحوه جداسازی اینترنت از اینترانت نیز علاقه دارید بر روی لینک کلیک نمایید.
مسیر موفقیت و پیشرفت پیش روی شماست کافیست خوب نگاه کنید.
دانلود pdf ذخیره سازی تحت شبکه با پردازش ابری NAS ،SAN و DAS
