در ابتدا به تعریف زیروکلاینت می‌پردازیم:

واردات زیروکلاینت با قیمت بین المللی

یک دستگاه زیروکلاینت با قیمت بین المللی ۲۰۰ دلار را می‌خواهیم به تعداد ۲۰۰ عدد، از مبدا چین وارد کنیم،
به صورت هوایی که حدود یک ماه حمل و ترخیص آن زمان‌بر است، لذا بایستی مراحل زیر طی شود:
ابتدا با تولید کننده مذاکره کنیم و خود را یک فروشنده معرفی کنیم تا بتوانیم به قیمت فروشنده و یا نماینده خرید کنیم.
یعنی ۳۰ درصد زیر قیمت رسمی، اما از آنجایی که فروشنده ها خود را موظف به رعایت سیاست فروش می‌دانند.

و برای محرض شدن این مساله که آیا شما همکار هستید و یا مصرف کننده، اقدام به بررسی سوابق شما مانند وب سایت و سابقه فروش دیگر محصولات می‌کنند،
و تقریبا همه ی برندهای معتبر دارای نمایندگی رسمی فروش در ایران هستند، به ندرت پیش می آید که زیر بار فروش مستقیم بروند،
اما به طور خلاصه تا کنون مشاهده نشده است که یک مصرف کننده حتی در ابعاد بزرگ بتواند بیش از ۱۰ درصد زیر قیمت رسمی خرید کند،
لذا با فرض اینکه در این مورد موفق شویم می‌توانیم تا ۱۰% زیر قیمت جهانی یک محصول، روی این تعداد(۲۰۰ عدد) دستگاهها را خرید کنیم.

انتقال پول به حساب تولیدکننده

انتقال پول به حساب تولیدکننده، در این مرحله ما بایستی ۲۰۰*۲۰۰-۱۰% را یعنی جمعا ۳۶ هزار دلار آمریکا را به حساب تولید کننده واریز کنیم،
بایستی در نظر داشته باشید که قیمت دلاری که از طریق اینترنت به آن می‌رسیم، قیمت دلار اعلام شده توسط بانک مرکزی است.
و نمی‌توان به آن دست‌یافت (شرایط خاصی دارد و معمولا دسترسی به آن در خصوص واردات این محصولات وجود ندارد)، لذا بایستی قیمت آن را از صرافی جویا شویم،

اما همه ی ماجرا این نیست و قیمت دلاری که قصد حواله آن به حساب‌های خارج از کشور را دارید به طور متوسط ۳% گران تر از دلار نقدی است.
که در اصطلاح به آن دلار حواله می‌گویند که ۳ درصد گران‌تر از دلار نقد است. به عنوان مثال در زمان تدوین این مقاله قیمت اعلام شده برای دلار توسط بانک مرکزی ۳۲۴۰ تومان است،
در حالی که قیمت دلار صرافی ها ۳۷۸۰ تومان است(دلار نقدی یا به اصطلاح کش)، اما قیمت دلار حواله ۳۹۰۰ تومان می‌باشد، لذا بایستی ۱۴۰،۴۰۰،۰۰۰ تومان را به خارج از کشور انتقال دهیم،

برای این کار بدون در نظر گرفتن ریسک کار(انواع و اقسام کلاه‌برداری‌هایی که در این زمینه انجام می‌شود) بایستی یک کارمزد به صراف ایرانی بپردازیم.
و یک کارمزد به صراف خارجی در مجموع حدود ۲ میلیون تومان این انتقال وجه هزینه بردار است،
که در صورتیکه بخواهید از مسیر مطمئن و بدون ریسک این کار را انجام دهید بایستی از طریق بانک‌ها انتقال وجه انجام دهید که حداقل ۵ درصد کارمزد در بر دارد،
لذا اغلب وارد کننده ها از طریق صرافی های مطمئن اقدام به این کار می‌کنند. پس تا اینجای کار به مبلغ ۱۴۲،۴۰۰،۰۰۰ رسیده ایم.

مرحله ی سوم هزینه ی حمل است، که بالاترین هزینه ی حمل مربوط به باربری‌های بین المللی است.
مانند DHL و TNT و Aramex که اصلا مقرون به صرفه نیست و معمولا هیچ‌یک از وارد کننده ها از آنها سرویس نمی‌گیرند.
و از طریق باربری شرکت‌های هوایی اقدام به واردات می‌کنند، هزینه ی واردات هوایی بر حسب اندازه و وزن کالا که اصطلاحا به آن وزن حجمی گفته می‌شود محاسبه می‌شود. و به طور میانگین برای ۲۰۰ زیروکلاینت با ابعاد متوسط ۶۰۰ دلار معادل ۲،۳۴۰،۰۰۰ تومان هزینه در بر خواهد داشت. پس تا کنون به مبلغ ۱۴۴،۷۴۰،۰۰۰ رسیده‌ایم.

مرحله ی مهم بعدی اخذ مجوزهای لازم است

برای ترخیص کالا نیاز است که حتما کارت بازرگانی داشته باشید که گرفتن کارت بازرگانی پروسه ی پیچیده ای دارد،
اما اغلب از بازرگان‌های اجاره ای استفاده می‌کنند، و به صورت غیر قانونی بار را از طریق آن ها وارد می‌کنند.
که برای ترخیص زیروکلاینت علاوه بر ترخیص کار (بازرگان) بایستی حتما مجوز فن آوری اطلاعات و گواهی استاندارد ایران را برای محصول اخذ کنید.

اخذ این دو گواهی منجر به از دست دادن یک دستگاه بعنوان نمونه برای اداره استاندار (غیر قابل پس گرفتن) و چند نمونه برای سازمان فن آوری اطلاعات (قابل پس گرفتن پس از چند ماه) می‌باشد،
که این دو مجوز حدود ۲٫۵ میلیون تومان هزینه در بر دارد و به طور متوسط ترخیص کار هم بابت خدماتی که ارائه می‌دهد مبلغ ۳ میلیون تومان را برای این حجم از کار از شما مطالبه می‌کند. پس تاکنون به مبلغ ۱۵۰،۲۴۰،۰۰۰ تومان رسیده ایم برای ۱۹۹ دستگاه.

پس از اخذ مجوزهای لازم، کالا برای ارزیابی قیمت به جهت محاسبه مالیات و عوارض به کارشناس ارزیابی گمرک(ارزیاب) ارجاع داده می‌شود،
ملاک عمل ارزیاب در کارشناسی مبلغ کالا، ارزش آن در وب‌سایت‌های خارجی و داخلی می‌باشد، لذا عددی که ارزیاب به عنوان ارزش کالا در نظر می‌گیرد،

قیمت مصرف کننده آن یعنی ۲۰۰ دلار است، لذا کلیه عوارض گمرک و مالیات بر حسب این عدد محاسبه می‌شود.
که به طور متوسط به ازای هر ۱۰۰ دلار مبلغ ۱۰۰ هزار تومن یا حدود ۲٫۵% ارزش بار (ارزیابی شده توسط ارزیاب) هزینه ی عوارض گمرک و مالیات می‌باشد،
یعنی برای این بار با ارزش ۴۰،۰۰۰ دلار، مبلغ ۳،۷۰۰،۰۰۰ بعنوان عوارض گمرک و مالیات محاسبه می‌شود و بایستی در همان گمرک پرداخت شود.
پس تا کنون به عدد ۱۵۴ ملیون تومان برای ۱۹۹ دستگاه رسیده ایم.

خروج کالا از گمرک

مرحله ی بعد خروج کالا از گمرک است، در این مرحله با توجه به اینکه محموله حدود یک‌ماه در انبار گمرک مانده است.
مشمول هزینه ی انبارداری می‌باشد، که هزینه ی آن برای این حجم از بار تقریبا ۷۰۰ هزار تومان می‌باشد.
به طور خلاصه برای ۱۹۹ دستگاه مبلغ ۱۵۴،۶۴۰،۰۰۰ تومان پرداخته ایم، یعنی تقریبا ۷۷۷ هزار تومان برای هر دستگاه، که بایستی موارد زیر را نیز به عنوان هزینه در نظر بگیرید:
یک ماه خواب سرمایه، ریسک بالای کار، غیر قانونی بودن کار( این حرکت (اینکه خود مصرف کننده، کارت بازرگانی با زمینه ی مرتبط ندارد) می‌تواند از مصادیق قاچاق کالا باشد.
که در صورت مشخص شدن آن جریمه ی بسیار سنگین و حتی بیش از ارزش بار به دنبال خواهد داشت.)

نرخ خرابی زیروکلاینت ها حدود ۳ درصد در دو سال است (آن هم برای برند های معتبر و اصلی)، و برای مصرف کننده ارسال دستگاه‌های خراب به چین و واردات مجدد آن به صرفه نیست.
تعداد ۲۰۰ عدد برای یک مصرف کننده تعداد زیادی است، و بسیاری از این هزینه ها برای هر بار با هر سایزی ثابت است(مانند هزینه های مجوزها).
لذا با عنایت به همه ی این موارد، لازم بذکر است که قیمت مشخص شده توسط فروشنده ایرانی برای این کالا کمتر از آنچه است که برای خریدار مستقیم از چین محاسبه شد!
و آن هم به دلیل این است که واردکننده، دارای کارت بازرگانی مرتبط بوده (هر بازرگان دارای کارت می‌باشد که حکم مجوز فعالیت وی را داشته و آن هم برای چند گروه کالا، به عبارت دیگر هر بازرگان مجاز به واردات هر کالایی نیست).

روند اخذ مجوزها و واردات برای وی بسیار ساده تر می‌باشد، چون در بسیاری از موارد می‌تواند از سوابق خریدهای رسمی گذشته خود که به اصطلاح پته می‌نامند استفاده کند.
سایز خرید یک واردکننده بیشتر از یک مصرف کننده است و همچنین روند ترخیص کالا برای یک واردکننده با تجربه بسیار کوتاه تر از یک مصرف کننده می‌باشد.