در این روش یک یا چند رایانه یا سرور مرکزی قرار داده میشود و شرایطی فراهم میشود که از تجمیع منابع سخت افزاری آنها استفاده شود.
خیر!
هدف از این راهکار دقیقا این است که در استفاده در منابع سخت افزاری صرفه جویی داشته باشیم، و این در حالی است که نه تنها کارایی و سرعت قربانی نمیشود بلکه بازدهی و کیفیت بالاتر هم میرود.
توجه داشته باشید که هر برنامه ( چه سنگین و چه سبک) دارای یک بخش اصلی است که اصطلاحا آنرا هسته ی آن برنامه مینامیم و یک قسمت دیگر که اصطلاحا به آن نشست ( Session ) میگوییم و در واقع آن محیطی گرافیکی است که به کاربر ارائه میدهد.
و عمده ی فشاری که آن برنامه به منابع سیستم وارد میکند به واسطه ی هسته ی آن است.
لذا استانداردی وجود دارد که به ما این امکان را میدهد که از یک هسته ی برنامه، بینهایت نشست بگیریم.
به بیانی ساده تر، ما کاری میکنیم که بعنوان مثال برنامه ای سنگین مانند ۳DMAX یکبار بر روی منابع شما سوار شود و به هر کاربر صرفا یک نشست میدهیم.
اتفاقی که میافتد این است که وقتی نفر اول برنامه را باز میکند، برنامه مدتی طول میکشد تا باز شود، اما نفرات بعدی وقتی برنامه را اجرا میکنند، برنامه به سرعت باز میشود و کاربران حس میکنند با یک رایانهی بسیار پر قدرت کار میکنند.
بار ناشی از نشست را اصطلاحا یک بار دینامیک مینامیم، یعنی فقط مواقعی به سیستم فشار می آورد که کاربر از آن نرم افزار استفاده بگیرد( در حالت عادی که نرم افزار باز است و در آن کار خاصی انجام نمیدهیم باری به سیستم تحمیل نمیکند)
طبق آمار یک کاربر حرفه ای رایانه به طور متوسط بین ۷ تا ۱۳ درصد از منابع سخت افزاری رایانه ی خود را مصرف میکند که بخش عمده ی این مصرف صرف هسته ی سیستم عامل و برنامه ها میشود، لذا با در نظر گرفتن ضریب همزمانی بین کاربران، بار ناشی از قسمت نشست هر برنامه برای رایانه ی مادر بسیار کم میشود.
برای روشن تر شدن مسأله مثال زیر را در نظر بگیرید:
فرض کنید یک مجموعه ای دارید که در آن به ۳۰ رایانه ی قدرتمند با ارزش تقریبی هر کدام ۳ میلیون تومان نیاز دارید؛ ما با قرار دادن یک رایانه ی مادر به ارزش تقریبی ۱۲ میلیون تومان همان تجربه ی کار با یک رایانه ی ۳ میلیون تومانی را ارائه خواهیم کرد.
مزایا :
- صرفه جویی اقتصادی چشمگیر در زمان خرید
- صرفه جویی چشمگیر در هزینه های ارتقا ( فقط رایانه ی مرکزی را ارتقا میدهیم و چون از خانواده ی سرورهاست، قابلیت ارتقا مطلوبی دارد در مقایسه با رایانه های شخصی)
- افزایش کارایی و عملکرد ( به دلایلی که در بالا توضیح داده شد)
- به روز رسانی نرم افزاری و سیستم عاملی ساده و سریع
- نیاز به دانش خاصی برای استفاده و راه اندازی ندارد، حتی نیاز به دانش شبکه هم ندارد
- حذف حجم اعظم پشتیبانی برای هر کاربر و تامین امنیت اطلاعات هر کاربر و مشکلات ناشی از ویروس
- تنها به یک نسخه اورجینال از یک آنتی ویروس نیاز است
- امنیت اطلاعات بالا
- امکان نظارت و کنترل همزمان و لحظه به لحظه بر روی کاربران(بدون تحمیل بار اضافی به شبکه)
- پشتیبان گیری به مراتب آسان تر از اطلاعات
- فقط به یک سرور نیاز است(برای تعداد کاربر کمتر از ۳۰ نفر، میشود از یک رایانه ی رومیزی استفاده کرد!)
زیرو کلاینت DDP امکانات خاصی را به ما میدهد مانند:
- سرور، نشست مخصوص هر کاربر را با صرف کمترین منابع سخت افزاری برای وی تولید میکند، یعنی برای هر کاربر تصویر تولید نمیکند و صرفا پیکسلهایی که در هر فریم نسبت به فریم قبلی تغییر میکنند را برای وی تولید میکند و این یعنی استفاده بسیار بهینه از منابع سخت افزاری
- شبکه، برای هر کاربر تصویر حمل نمیکند، و این یعنی بیش از ۸۰ درصد صرفه جویی در پهنای باند شبکه
- با توجه به آزاد بودن پهنای باند، میتوانیم کیفیت صدایی مطلوب و حرفه ای و بدون تاخیر را در اختیار کاربران بگذاریم.
- حتی میتوانیم ارتباط کاربران با سرور را بصورت وایرلس داشته باشیم
عملکرد کلی در این راهکار نیز دقیقا همانند راهکار شماره یک است با این تفاوت که برای استفاده از این راهکار نیاز به زیر ساخت خاصی داریم مانند: مجازی سازی سرور، مجازی سازی برنامه ها، اکتیو دایرکتوری، xen service و …
مزایا :
- تمامی مزایای راهکار شماره ۱ به جز امکان نظارت و مدیریت آنلاین کاربران
- استفاده بهینه تر از پهنای باند شبکه ( بهینه ترین راهکار در استفاده از پهنای باند شبکه)
- میتوانیم به هر کاربر صرفا برنامه هایی که نیاز دارد را ارائه کنیم و محیط سیستم عامل را از کاربران بگیریم
معایب :
- نیاز به زیر ساخت پیچیده و تخصصی دارد (برای مجموعه های کوچک پیشنهاد نمیشود)
- حداقل به ۲ سرور نیاز دارد که یکی از آنها بایستی حتما از خانواده ی سرورها باشد
در این روش به این صورت عمل میکنیم که به هر کاربر یک سیستم عامل اختصاصی(دسکتاپ مجازی از یک سیستم عامل مجازی- هر کاربر یک سیستم عامل) میدهیم و صرفا نشست نرم افزاری وی را اپلیکیشن سرور تامین میکند.
بدیهی است که در این روش بایستی برای هر کاربر مقداری منابع سخت افزاری اختصاص دهیم برای سیستم عامل اختصاصی آن کاربر، لذا در مقایسه با راهکارهای فوق منابع سخت افزاری بسیار بیشتری نیاز داریم.
مزایا:
- امکان ایزوله کردن سیستم عامل هر کاربر از دیگر کاربران.
- امکان تخصیص منابع سخت افزاری ویژه و سفارشی برای کاربران
معایب:
- نیاز به زیر ساخت تخصصی دارد (برای مجموعه های کوچک پیشنهاد نمیشود)
- منابع سخت افزاری بسیار بیشتر در مقایسه با دو راهکار فوق نیاز دارد
به این صورت که هر کاربر نیاز عادی و آفیسی خود را از pc یا تین کلاینت خود میگیرد و مصارف سنگین خود را از اپلیکیشن سرور، سرویس میگیرد.
مزایا:
- برای مجموعه هایی که در حال حاضر کاربران آنها رایانه دارند، بسیار مقرون به صرفه تر میباشد.
- کاربران قابلیت کار به صورت آفلاین (بدون ارتباط با شبکه ) را دارند
معایب:
- امنیت اطلاعات پایین (برای مجموعه های بزرگ و حساس پیشنهاد نمیشود)
- نیاز به پشتیبانی برای هر سیستم هر کاربر
- مصرف انرژی بالا (هر دستگاه رایانه مصرف تقریبی ۲۰۰ واتی دارد – در مقایسه با یک زیرو کلاینت ۵ واتی، مصرف بسیار بالایی است)